تبارشناسی ژنتیک آریایی‌ها و سادات(سروران) ایران

نخست اینکه بشر امروزیِ غیرآفریقایی حدود هفتاد و پنج هزار سال پیش از تنگه عدن از آفریقا به یمن آمد و پس از پراکنده شدن در شبه جزیره عربستان حدود شصت تا پنجاه هزار سال پیش به فلات ایران رسید و سپس از این فلات ایران به چهار جهت آسیای مرکزی، قفقاز، اروپا و هند پراکنده شد و گروهی از آنها که به هند و آسیای مرکزی و البته قفقاز رفته بودند با سرد شدن زمین در عصر یخبندان کوچک به سرزمین های جنوبی یعنی همین فلات ایران بازگشته اند. برای همین ما دو گروه هاپلوگروپ وای-دی ان ای (که از پدر می رسد) بصورت بومی در فلات ایران داریم، ولی هر دو ساکنین قدیمی و دیرینه و پیشاشهرنشینی فلات ایران هستند. فراموش هم نکنیم بشر قبل از هفتاد و پنج هزار سال پیش همه آفریقایی بوده.

نکته دوم اینکه مساله تبارشناسی ژنتیکی و هاپلوگروپ ها خیلی پیچیده تر هستند و من تلاش کردم به زبان ساده بگویم.

هاپلوگروپ اول گروه <جی۲ Haplogroup J-M172 or J2> هست که متعلق به منطقه بین النهرین و فلات ایران است و دیرینه اش به حدود بیست و پنج هزار سال می رسد. این گروه را از نظر تبارشناسی ژنتیکی نمی توان اعراب خواند، بلکه بین النهرینی-ایرانی است، چون این هاپلوگروپ هم زیر جهش و میوتیشن های مختلفی دارد و اتفاقا یکی از میوتیشن ها احتمالا متعلق به منطقه جنوب کناره دریای کاسپین یعنی طبرستان یا گیلان و مازندران است. درصد این هاپلوگروپ در کردهای ایران و ترکیه حدود ۲۰% است و تا ۴۰% در کردهای عراق می رسد. درحالیکه در ایرانیان میانگین حدود ۲۵% است و در عراقی ها حدود ۵۰%.

هاپلوگروپ دوم که از دید تبارشناسی ژنتیک هند و اروپایی نام دارد <آر۱آی R1a> است که پراکندگی اش از شمال هند یعنی کشمیر تا اروپای غرب است. مرکز این هاپلوگروپ اتفاقا همان فلات پامیر است و حدود بیست و پنج هزار سال پیش ایجاد شده و همانطور که گفته شد این مردمان از ایران حدود پنجاه هزار سال پیش به آنجا رفته و دوباره در مسیر بازگشت حدود بیست هزار سال پیش در ایران ساکن شده اند. این هاپلوگروپ را مردم عامه آریایی می نامند. جالب توجه که قبیله شَمّر که در عامه یک قبیله عرب تبار و از بزرگترین قبیل نجد عربستان، عراق و کویت است در یک پژوهش ژنتیکی با داشتن ۴۳% از این هاپلوگروپ بیشترین میزان را در کل خاورمیانه حتی بیشتر از مردمان فارس و کرد که در عامه آریایی (تبار هند و اروپایی) شناخته می شوند، از این هاپلوگروپ برخوردارند. حتی از میانگین ایران بیشتر. در ایران حدود ۱۵% مردم از این تبار ژنتیکی هستند که در شهرهای مرکزی چون تهران و اصفهان درصد بالاتر تا ۲۵% می رسد.

آمار بالا از یک نمونه علمی بزرگ برداشته شده که مجموع چهار پژوهش مجزاست و مجموع نمونه های آزموده شده اش به ۱۲۱۸ فقره تست دی ان ای می رسد. یعنی نتیجه ای علمی و قبل قبول با خطای اندک.

در ژنتیک ایرانیان گوناگونی فراوانی دیده شده؛ در کنار دو گروه اصلی گفته شده، بطور میانگین هر ایرانی حدود ۱.۵% تبار اتیوپیایی داریم E1b1a, حدود ۶% تبار سامی شمال آفریقا E1b1b، حدود ۱۱% قفقازی G، حدود ۳% تبار ایرانی-اروپایی <هاپلوگروپ آی Haplogroup I-M170>، حدود ۹.۲% اروپای جنوب غربی R1b و همچنان ۵% هندی L و ۳% تبار آفریقایی-سومالیایی T داریم و البته حدود ۲% شامل عرب یمنی-عربستانی J1 می شویم.

میزان بالای قفقازی و اروپایی که دیگر حتما کوچ نشین هستند به حدود ۲۵% می رسد که با میزان دو تبار بومی ایران برابری می کند.

پس قبل از هرگونه پیش قضاوت بدانید ما همه فرزندان آفریقا هستیم و سپس بدانید که مردم ما از هر قومیت که باشند آمیخته ای از تبارهای مختلف هستند. البته دادن یک تست ژنتیک تبارشناسی را توصیه می کنم، واقعا شگفت زده خواهید شد.

توضیح: هاپلوگروپ عرب تنها گروه <جی۱ Y DNA haplogroup J-M267, also commonly known as Haplogroup J1> است که مرکزش شبه جزیره عربستان است که ساکنین این شبه جزیره از یمنی ها و عربستانی ها گرفته تا عمانی ها و اماراتی های بومی دارای این هاپلوگروپ را دارند و تبار آنها عربی است، این تبار حدود چهل و پنج هزار سپیش با جهش ژنیتیکی از تبار مادری آفریقا جدا شده است. و صد البته مردمان سامی های شمال آفریقا بیشتر هاپلوگروپ <ای E> دارند که تبار ژنتیکی جداگانه ای است.