شکنجه های امریکایی ، داعشی............

شکنجه های امریکایی ، داعشی............گروه بین الملل «نسیم آنلاین»- نشریه "فارین افرز" در گزارشی به بهانه اظهارات دونالد ترامپ برای بازگرداندن شکنجه به سیستم اطلاعاتی آمریکا، به بررسی "هزینه‌های استراتژیک شکنجه برای آمریکا" پرداخته و نوشت:

بررسی‌های مرکز کار (Carr Center) که مربوط به حقوق بشر در مدرسه کندی دانشگاه هاروارد است، نشان می‌دهد که استفاده واشنگتن از شکنجه تا حد زیادی به امنیت ملی ایالات متحده آسیب وارد کرده است. این اقدام به افراط گرایی در خاورمیانه دامن می‌زند، مانع همکاری متحدان ایالات متحده با این کشور می‌شود، مقامات آمریکایی را در معرض پیامدهای حقوقی قرار می‌دهد، تضعیف دیپلماسی ایالات متحده را به دنبال دارد و وسیله‌ای برای توجیه نقض حقوق بشر توسط دولت‌های دیگر به شمار می‌رود. به این ترتیب، روشن است که استفاده از شکنجه هزینه زیادی برای کشورها دارد.

در سال 2004، گزارش‌هایی مبنی بر اینکه سربازان ایالات متحده به شکنجه و تحقیر زندانیان در ابوغریب مبادرت می‌کنند، منتشر شد. ابوغریب، زندانی در 20 مایلی غرب بغداد است و حدود 3 هزار و 800 نفر در آن زندانی هستند.

تجزیه و تحلیل اولیه ما این است که این گزارشات در کنار ادعاهای شکنجه در بازداشتگاه‌های ایالات متحده در خلیج گوانتانامو در کوبا، موجب شده است که افراط گرایان خارجی به شورشیان در افغانستان و عراق بپیوندند و به خشونت در این دو کشور دامن بزنند.

با توجه به اطلاعاتی که ویکی لیکس منتشر کرده است، در بهار سال 2006، یک گروه از مقامات ارشد ایالات متحده در کویت گرد هم جمع شدند تا در مورد چگونگی جلوگیری از ورود جنگجویان خارجی به عراق گفتگو کنند. نتیجه‌گیری آنها شگفت‌انگیز بود و نشان می‌داد که بدرفتاری با بازداشت شدگان در زندان ابوغریب و گوانتانامو، مهم‌ترین عامل ایجاد انگیزه برای خارجی‌ها به منظور ورود به عراق و افغانستان و پیوستن به تروریست‌ها بوده است.

جان مک کین، سناتور ایالات متحده در سال 2008، زمانیکه یکی از رهبران ارشد القاعده را درباره چگونگی ایجاد پایگاه در عراق مورد بازجویی قرار داد، تأثیر اقدامات خشن دولت آمریکا بر دامن زدن به افراط‌گرایی را تأیید کرد. این زندانی به دو چیز اشاره کرد، اول اینکه، تعرض اولیه واشنگتن شرایط هرج و مرج گونه‌ای را به وجود می‌آورد که طی آن تروریست‌ها می‌توانند موفقیت کسب کنند و دوم اینکه؛ بزرگترین ابزار به کار گرفته شده توسط تروریست‌ها، مسائل مربوط به ابو غریب بوده است.

البته نادیده گرفتن ادعاهای یک تروریست دستگیر شده بسیار آسان است، امّا؛ در سال 2009، یکی از مقامات عربستان سعودی نیز این مسائل را تکرار کرد. وی درباره منتشر نکردن تصاویر بیشتر درباره ابوغریب با دولت اوباما به توافق رسید و دلیل او این بود که تنها پس از انتشار اولین تصاویر از شکنجه در ابوغریب، دولت سعودی حدود 250 نفر را که سعی داشتند از کشور خارج شوند و به گروه‌های افراطی بپیوندند، دستگیر کرد.

* داعش هم در شکنجه مثل آمریکاست!
مسائلی که در مورد بد رفتاری در زندان ابوغریب و گوانتانامو فاش شد، دلیلی برای گروه‌های جهادی سنی در عراق بود تا بیش از پیش ایالات متحده را به عنوان یک تبهکار در نظر بگیرند و به اقدامات تروریستی خود دامن بزنند.

تصاویر منتشره از شکنجه زندانیان توسط آمریکایی‌ها، به دستاویزی برای تروریست‌ها تبدیل شد تا اقدامات خشن خود را از جمله آدم‌ربایی، بریدن سر شیعیان و کردها و هر کس دیگری که مظنون به همکاری با ایالات متحده و متحدان آن است، توجیه کنند.
در همین ارتباط، ابومصعب الزرقاوی، رهبر القاعده در عراق در سال 2004 اعلام کرد که بریدن سر پیمانکار آمریکایی به نام نیکولاس برگ، در واکنش به شکنجه‌های آمریکایی‌ها در زندان ابوغریب، انجام شده است. حتی در حال حاضر نیز شکنجه ایالات متحده، نقش مهمی در تبلیغات گروه‌های تروریستی برای جذب نیرو ایفا می‌کند.

در واکنش به شکنجه‌های آمریکا، داعشی‌ها زندانیان خود را وادار می‌کنند که مانند بازداشت‌شدگان گوانتانامو روپوش مخصوص نارنجی به تن کنند و سپس از روش غرق مصنوعی برای شکنجه آنها استفاده می‌کنند.

اقدام ایالات متحده در زمینه شکنجه زندانیان به نوعی به اقدامات افراطی تروریست‌ها به منظور انتقام از واشنگتن، مشروعیت بخشیده است. به عبارت دیگر، نگاهی به رفتارهای ایالات متحده و تروریست‌ها نشان می‌دهد که در این درگیری، اقدامات هیچکدام از دو طرف بر اساس استانداردهای رفتار انسانی نیست.

* شکنجه‌های آمریکایی یادآور جنایات صدام است
از سویی دیگر، شکنجه‌های ایالات متحده علیه زندانیان و انتشار اخبار مربوط به آن سبب شده است که واشنگتن نتواند در عراق متحدانی برای خود بیابد. گفتنی است؛ بخشی از استراتژی نظامی در عراق مربوط به توجیه مردم محلی درباره این موضوع است که همکاری با آمریکا بهتر از همکاری با تروریست‌ها است.

پس از انتشار تصاویر مربوط به شکنجه زندانیان توسط ایالات متحده، مردم محلی عراق، اعتمادی به ایالات متحده ندارند و درخواست واشنگتن را برای کمک در مقابل تروریست‌ها رد می‌کنند.

در همین ارتباط، ژنرال استنلی مک کریستال، رئیس سابق فرماندهی مشترک عملیات ویژه ایالات متحده، طی مصاحبه‌ای در سال 2013، اذعان کرد که آنچه ما را بیش از هر چیز در عراق آزار می‌دهد، ابوغریب است.

وی ادامه داد: با انتشار خبر و تصاویر مربوط به شکنجه‌ها در ابوغریب، مردم عراق احساس می‌کنند که آمریکایی‌ها دقیقاً همان کارهایی را انجام می دهند که قبلاً صدام حسین انجام می‌‌داد.

کریستال تصریح کرد که بدون همکاری مردم محلی، نیروهای ائتلاف با دشواری‌های زیادی برای شناسایی و هدف قرار دادن تروریست‌ها مواجه هستند.

شکنجه

* ابوغریب و کاهش همکاری متحدان آمریکا با واشنگتن
علاوه بر اینکه، انتشار اخبار و تصاویر مربوط به شکنجه زندانیان توسط ایالات متحده به اقدامات تروریستی در خاورمیانه دامن زد، تضعیف همکاری‌های ضد تروریستی بین واشنگتن و متحدانش را به دنبال داشت، در این ارتباط می‌توان به هلند اشاره کرد.

اطلاعات وزارت امور خارجه ایالات متحده نشان می‌دهد که فرماندهی ارتش هلند از سال 2003، خواستار مشارکت در برنامه‌های نظامی آمریکا در افغانستان بوده است. امّا؛ مخالفت عمومی شدیدی با این خواسته ارتش هلند انجام شد، به این دلیل که هلند‌ی‌ها با توجه به انتشار اخبار و تصاویر مربوط به شکنجه زندانیان توسط ایالات متحده، از واکنش داخلی مردم این کشور و همچنین حملات انتقام‌جویانه تروریستها علیه هلند نگران بودند.

این نگرانی، تاخیر تصویب مجلس برای استقرار نیروهای هلندی در افغانستان را تا اوایل سال 2006 به دنبال داشت. در همین خصوص، برنارد بوت، وزیر امور خارجه هلند، در نوامبر 2005 درحالیکه در پارلمان این کشور سخن می‌گفت، هشدار داد که اگر واشنگتن در مورد سیاست‌های شکنجه‌اش جوابگو نباشد، هلند از اعزام نیرو به افغانستان خودداری می‌کند.

تنها پس از اینکه، شکنجه‌های ایالات متحده علیه زندانیان بر اتحاد نیروهای ائتلاف علیه تروریسم تأثیر گذاشت، واشنگتن حاضر شد که تضمین‌هایی را در رابطه با انجام نشدن این شکنجه‌ها بدهد.

به طور کلی، پس از حوادث ابوغریب، متحدان آمریکا به این کشور اعتماد نداشتند و در این ارتباط، یک وکیل نظامی ایالات متحده در سال 2005 تصریح کرده است که ارتش بریتانیا یکی از تروریست‌ها را دربصره، دستگیر کرد، امّا؛ وی را به دلیل نداشتن امکانات کافی برای بازداشت و اعتماد نداشتن به نیروهای آمریکایی و عراقی در مورد رفتار بر اساس استانداردهای انسانی با وی (توضیح اینکه؛ بر اساس قوانین انگلیس، کمک به شکنجه جرم است)، آزاد کرد.

از سویی دیگر، در سال 2005، نمایندگان استرالیا، بریتانیا، کانادا و نیوزیلند طی کنفرانسی که در سنگاپور برگزار شد، اعلام کردند که اگر ایالات متحده به سیاست‌های شکنجه خود علیه زندانیان ادامه دهد، همکاری‌های خود را در زمینه‌های نظامی، اطلاعاتی و... با ایالات متحده کاهش می‌دهند.

مشکلات ایالات متحده به افغانستان و عراق محدود نشد، مثلاً؛ پارلمان فنلاند با تاخیر پیمان این کشور را در زمینه استرداد و همکاری حقوقی با آمریکا و اتحادیه اروپا تصویب کرد و روند آن از اواخر سال 2005 تا سال 2007 ادامه یافت. نگرانی درباره استفاده ایالات متحده از شکنجه، ربودن مظنونین تروریستی و بردن آنها به کشوری دیگر و بازداشت و بازجویی بدون نظارت قضایی از دلایل اصلی این تأخیر بود.

در سال 2008، مقامات انگلیسی، از ترس این که ایالات متحده آمریکا از فرودگاه‌های انگلیس برای حمل و نقل مظنونین تروریستی به زندان‌های مخفی استفاده نکند، فرود هواپیماهای نظامی آمریکایی در انگلستان را منوط به کسب اجازه کردند.

از سویی دیگر، استفاده ایالات متحده از فرودگاه شانون ایرلند نیز که برای پرواز‌های نظامی در اقیانوس اطلس ضروری است، با مشکل مواجه شد. ویکی لیکس اعلام کرده است که در آن زمان (سال‌ 2008 میلادی)، حضور نیروهای آمریکایی در فرودگاه شانون ایرلند، این فرودگاه را به نمادی از همدستی ایرلند در جرایم و تبهکاری‌های واشنگتن در خلیج فارس و خاورمیانه تبدیل کرده بود.

این نگرانی‌ها موجب شد که دولت ایرلند، امکانات اطلاع رسانی شدیدی را در هواپیماهای ارتش ایالات متحده استفاده نماید تا از حمل و نقل قربانیان شکنجه از قلمرو ایرلند توسط ایالات متحده جلوگیری کند و اجازه ندهد که مهمات در سال 2006 از طریق فرودگاه شانون به اسرائیل تحویل داده شود.

شکنجه

* رسوایی ابوغریب آبروی آمریکا را برد
گفتنی است؛ کشورهایی که با سازمان سیا همکاری می‌کنند، در واقع مجبور به پرداخت نوعی هزینه معنوی در این زمینه هستند. علاوه بر اینکه، انتشار خبر شکنجه زندانیان توسط ایالات متحده آمریکا بر روابط متحدان این کشور با واشنگتن تأثیر گذاشت، قضات کانادا و انگلستان نیز دولت خود را تحت فشار قرار دادند تا به انتشار اطلاعات طبقه‌بندی شده مربوط به بازجویی از شهروندان این کشورها در بازداشتگاه‌های ایالات متحده اقدام کنند.

در سال 2010، دولت بریتانیا مجبور به پرداخت یک رشوه عظیم و البته سری به قربانیان شکنجه شد، تا ریسک درز اخبار مربوط به همکاری لندن با واشنگتن در زمینه شکنجه با ایالات متحده را کاهش دهد.

رسوایی مربوط به زندان ابوغریب، زندان‌های مخفی سیا و خلیج گوانتانامو نگرش منفی نسبت به ایالات متحده را در سراسر جهان به دنبال داشت و با آسیب ناشی از حمله سال 2003 به عراق توسط آمریکا ترکیب شد.

* ابوغریب آبروی مدعیان دموکراسی را برد
نتایج نظرسنجی موسسه تحقیقاتی پیو (یک مرکز تحقیقاتی آمریکایی) طی سال 2006 نشان داد که مردم اردن، پاکستان، اسپانیا، و بریتانیا که همگی از متحدان آمریکا در جنگ عراق بودند و از شکنجه‌های آمریکا در ابوغریب، گوانتانامو، و جاهای دیگر آگاه بودند، دیدگاه‌های مطلوبی نسبت به آمریکا نداشتند.

گفتنی است؛ ایالات متحده برای سال‌های طولانی، حمایت از پیشرفت قوانین بین‌المللی و حقوق بشر، ترویج صلح، امنیت، حاکمیت قانون در خارج از کشور، تشویق گسترش دموکراسی و توجه به حمایت مردمی از ارزش‌های آمریکایی را در دستور کار سیاست خارجی خود قرار داده بود و انتشار اخبار مربوط به شکنجه زندانیان توسط ایالات متحده به این اهداف آمریکا لطمه زد و ضمن کاستن از نفوذ ایالات متحده، امنیت این کشور را در معرض خطر قرار داد.

حتی قبل از اینکه اخبار مربوط به جرایم ایالات متحده در زندان‌ها منتشر شود، دیگر کشورها به شیوه‌های ایالات متحده برای توجیه نقض حقوق بشر در جنگ با تروریسم توجه داشتند.

در سال 2003، آلوارو اوریبه، رئیس جمهور کلمبیا یکی از مفاهیم مورد حمایت ایالات متحده به نام "مبارزان غیر قانونی" را مورد تأیید قرار داد، این مفهوم نشان می‌داد که برخی از شورشیان کلمبیا فاقد شرایط لازم برای حفاظت توسط قوانین بین‌المللی هستند

شکنجه.

* اعتراف های اجباری، بهانه حمله به عراق شد
شکنجه‌های ایالات متحده نه تنها از سوی این کشور توجیه می‌شد، بلکه دست‌آویزی برای کشورهای دیگر بود تا به نقض حقوق بشر مبادرت کنند. در همین ارتباط، نتایج تحقیقات نشان می‌دهد که تعداد زیادی از کشورهایی که در زمینه ربودن افراد، استرداد، شکنجه تروریست‌های مظنون و... به سازمان سیا کمک کرده‌اند به انجام سیاست‌های مشابه در داخل کشور خود علیه شهروندانشان اقدام می‌کنند.

پس از افشاگری‌های ابوغریب، چندین گروه حقوق بشری در مصر اعلام کردند که پلیس این کشور سیاست‌های تحقیر جنسی، مشابه آنچه ایالات متحده از آنها استفاده می‌کند را به اجرا گذاشته است.

در جریان شکنجه‌ها گاهی اوقات زندانیان اعترافات جالب توجهی داشتند، مثلاً یکی از بازداشت‌شدگان به نام ابن الشیخ اللیبی که مظنون به رهبری یکی از اردوگاه‌های آموزشی القاعده بود، اعتراف کرد که عراق (در زمان صدام حسین) اعضای القاعده را برای استفاده از سلاح‌های شیمیایی و بیولوژیک آموزش می‌داده است.

اگرچه سازمان سیا در نهایت منکر اعترافات اللیبی شد، امّا؛ دولت بوش در ماه های منتهی به حمله ایالات متحده به عراق به اعترافات وی به عنوان دالی بر وجود ارتباط بین صدام حسین و القاعده اشاره کرد.

بازجویان آموزش دیده سازمان سیا، اغلب در مورد اعترافات دروغین هشدار می‌دهند، امّا؛ به نظر می‌رسد که در این مورد، همین اعترافات برای حمله به عراق و به خاک و خون کشیدن میلیون‌ها انسان مورد استفاده قرار گرفته است.

* تروریسم نتیجه سیاست‌های خشن ایالات متحده است
واقعیت این است که آنچه امروز در جهان در زمینه تروریسم شاهد هستیم، نتیجه اقداماتی است که در گذشته ایالات متحده انجام داده است. مثلاً؛ بمب‌گذاری انتخاری در فرودگاه استانبول که به کشته شدن 41 نفر منجر شد، نمونه‌ای از این حوادث است.

آنچه مسلم است اینکه، جواب آتش، آتش است و استفاده از شکنجه توسط ایالات متحده نتیجه‌ای جز خشونت به دنبال ندارد. در واقع استفاده از شکنجه، یک تاکتیک کوته‌بینانه است و به گفته جان هوستون، دریاسالار بازنشته آمریکایی روشی سست، احمقانه و شبه دشوار به شمار می‌رود و نیاز است که ما راه‌ها و روش‌های خود را بهبود بخشیم و از رروش‌های دیگری به جز شکنجه استفاده کنیم