جبرگرایی،مانعی بر سر راه بهشت و جهنم

جبرگرایی،مانعی بر سر راه بهشت و جهنمبا خود فکر میکردم خدا چرا انسان ها را امتحان میکند سپس آنها را بهشتی یا جهنمی میکند،تا جایی که برای من گفته بودند این قانون الهی است و برای آن است که انسان های خوب و صاحب کمال راهی بهشت شوند و بدان در جهنم وجودی خود غوطه ور شوند!
دریافتم که خوبان همه باید بهشتی باشند،اما خوبان کیستند؟
خوبان،انسان های باتقوا هستند،کسانی که به حق خود راضیند و از دیوار مردم بالا نمی روند.
خوبان مهربانند،کمک میکنند،اهل نابود کردن نیستند و ...
اما هنوز با انسان های باکمال مشکل داشتم،اصلا آنها را ندیده بودم،نمیدانستم آنان چگونه اند،واقعا آنان کیستند؟کمال چیست که آنان دارای آنند؟
با پرس و جو و تفکر سطحیم به این خصوصیات رسیدم:
راستگویان،عادلان،مهربانان ،شجاعان و ....
تا اینجا همه چیز واضح و حل شده بنظر می آمد،اما یک سوال ساده ی دیگر مرا آزار داد،چرا همه خوبان نمیشوند؟سوال بعدی پیش آمد،بدان کیستند؟چه چیزی باعث بد شدن آنها شده است؟
اگر همه انسانیم پس باید راه حلی ساده بتواند همه را نجات دهد،اما آن راه حل چیست!؟

گفتم باید قصد و غرض افراد بد و خوب را با هم مقایسه کنم شاید راه نجاتی بیابم.

افراد خوب چند عامل خوبشان کرده است:
1-ترس
2-عشق
3-ضمیری مهربان و روشن

افراد بد،بدیشان از کجا آب میخورد:
1-غفلت(یا شجاعت)
2-عشق
3-ضمیری بی رحم و تاریک

افراد خوب را خدا بخاطر عمل به ترسشان به بهشت میبرد و بدان را به خاطر ضعف در ایمان(که خود به دلایلی همچون کودنی،غرور،یا شاید بی حوصلگی در تفکر کردن در مورد آفاق،مبهم بودن دلایل وجود بهشت و جهنم و...)که به موجبه ی آن غافل و شجاع شده اند به جهنم میبرد!

عشق و باز هم عشق!
راستی عشق از کجا نازل میشود،مگر نیست که صفات خوب همگان را جلب میکند،زیبایی،قدرت،مهربانی
...
پس لذت عشق و عاشقی خود مزدیست که عارفان را از بهشت بینیاز میکند!مثل لذتی که مادر از عشق ورزیدن به بچه اش میبرد یا برعکس.

اما فاسقان نیز عاشق لذتند آنان نیز بدلیل ضعف ایمان به لذت های پست رو می آورند تمام کارشان بخاطر عشق به لذت است نه دوست داشتن بدی!

ضمیر روشن و مهربان و تاریک و بی رحم از کجا می آیند؟
از ذات یا تربیت صحیح؟!از هر کدام یا از هر دو بیاید فرقی ندارد چون فرد دخالتی در آن ندارد!

جبر این قصه کجا بود؟
جبر رفتاری انسان واضح است!شما وقتی از عاقبت کاری بترسید بیخیال آن میشوید و اگر نترسید نه!خوب این چیز عجیبی است که اشرف مخلوقات و جهان برایش ساخته شده است!ایمان دست پا شکسته ی خیلیا که با ترس به هم جوش خورده است چیز فوق العاده و نیازمند پاداشیست،یا ایمان ضعیف بخاطر مغز محدود بشر،یا بخاطر گرفتاری های روزمره،موجب عذاب شدن هزار ساله ی این بندگان ضعیف میشود!

آیا مادر سزاوار پاداش است؟البته از روی احساسات و سپاسگزاری بگوییم،بله هست!اما از روی تفکر و حقیقت بگوییم چه!مادر به دلیل ترشحات بعضی هورمون ها و احساساتش به فرزند خود مهربانی میکند!خب این از روی جبر طبیعتش است و خود در آن نقشی ندارد،چرا بخاطر چیزی که در آن تاثیری ندارد پاداش بگیرد.بحثم روی مادر نیست روی عارفان بیخود شده است که بدلیل دید زیبا و مهربانی که نسبت به حضرت حق دارند عاشق او شده اند و تمام کارشان از روی جبر لذت عشق است!

کلام آخر:وقتی همه چیز بر اثر جبر و خود محوری بشر است پس بهشت و جهنم بی معنی است!ما خوب میشویم که از منیت خارج شویم و به دیگران اهمیت بدهیم ولی در اصل همه چیز معامله است و بر اساس سود و لذت خویشتن بنا گذاشته شده است!خب کجای این کمال است.گناه کار بخاطر لذت اینکار را میکند ثواب کار بخاطر اجر یا لذت معنوی!

گفتگوی هم میهن...