ذکاوت «تاریخی» احمدی نژاد و تلاش برای مسئولیت گریزی از یک واقعه

ذکاوت «تاریخی» احمدی نژاد و تلاش برای مسئولیت گریزی از یک واقعهنامه جدید محمود احمدی نژاد، رئیس جمهور سابق کشور خطاب به باراک اوباما در حالی به گفته خود وی از منظر حقوق انسانی و برای دفاع از حق مسلم ملت ایران در ماجرای توقیف دو میلیارد دلار از دارایی های بانک مرکزی نوشته شده است که به ظاهر این نامه یک فرار زیرکانه از زیر بار مسئولیت ماجرای فوق و انداختن بار این اتفاق به گردن دولت فعلی است.

به گزارش «تابناک»، محمود احمدی نژاد در حالی امروز نامه سرگشاده خود خطاب به بارک اوباما رئیس جمهور آمریکا را منتشر کرده است که اکنون حدود سه سال از پایان ریاست جمهوری وی می گذرد و چیزی نیز به پایان ریاست جمهوری باراک اوباما در ایالات متحده نمانده است.
این نامه که شاید بتوان آن را یکی از نمونه های بارز شروع دوباره فعالیت های محمود احمدی نژاد در سپهر سیاسی ایران عنوان کرد، به گفته خود وی برای دفاع از حقوق مسلم ایران در ماجرای توقیف دو میلیارد دلار از دارایی های بانک مرکزی نوشته شده است.

متن این نامه سراسر با این مضمون پیش رفته است و نامه در پایان خود صراحت دارد که: مطلقا جنبه سیاسی ندارد، بلکه صرفا از منظر حقوق انسانی و در دفاع از حق مسلم ملتم نگاشته شده است و چنانچه جناب عالی آن را با نگاه و ملاحظات سیاسی مطالعه کرده اید، ضروری است یک بار دیگر و صرفا از منظر نگارنده آن را مرور کنید.

اما در حالی که مضمون این نامه به نظر دفاع از ملت ایران است، بازخوانی دقیق نامه محمود احمدی نژاد، نشان می دهد که اتفاقا این نامه بر خلاف ظاهر خود، هدفی سیاسی و داخلی را دنبال می کند و آنچه احمدی نژاد با ذکاوت خاصی به دنبال آن است، باز کردن مسئولیت توقیف دو میلیارد دلار دارایی ملت ایران از گردن دولت خود و انداختن این بار به گردن دولت روحانی است.

در این نامه آمده است: در ۱۸ تیر ماه ۱۳۹۳ هجری شمسی ( نهم ژوئیه ۲۰۱۴)، دادگاهی در آمریکا به بهانه های واهی و بدون ارائه هیچ سند معتبری حکم به تصرف حدود دو میلیارد دلار از ثروت ملت مظلوم ایران را به ناحق و با زورگویی آشکار صادر کرد و در اول اردیبهشت سال ۱۳۹۵ (۲۰ آوریل ۲۰۱۶) نظام قضایی آمریکا آن حکم را تأیید و اموال را مصادره نمود که این امر با اعتراضات گسترده و عمومی ملت ایران مواجه شد.

کاملا مشخص است که این بخش از نامه محمود احمدی نژاد، که باید آن را بخش اصلی نامه وی دانست، به شکلی تلویحی به مخاطب که نه باراک اوباما بلکه افکار عمومی داخلی در ایران است، این گونه القا می کند که مصادره اموال ملت ایران در سال 95 و در زمان ریاست جمهوری حسن روحانی صورت گرفته است. تاریخ های ذکر شده توسط محمود احمدی نژاد، همگی به گونه ای ذکر شده که اگر مخاطب با اصل ماجرا آشنا نباشد، قبول می کند که این اتفاق از اساس در دولت حسن روحانی رخ داده است.

حال آنکه ماجرا به کل متفاوت است و حکم به توقیف دارایی های ملت ایران در دولت محمود احمدی نژاد صادر شده است. جدول زیر که وب سایت «امید هسته ای ایران» منتشر کرده است، به خوبی وقایع رخ داده در این مورد را با تاریخ مربوط به هرکدام نشان می دهد؛

بر این اساس که در سال 2007 یعنی سال 1386 و زمان دولت احمدی نژاد، هزار خانواده امریکایی که از جمله قربانیان حملات سال 1983 به پایگاه نیروهای تفنگداران دریایی آمریکا در بیروت بودند، شکایتی را به دستگاه قضایی امریکا ارائه کردند و خواستار برداشت 2 میلیارد دلار از اموال و دارایی های ایران به عنوان خسارت به خانواده قربانیان آن رویداد شدند. دادگاهی در نیویورک حکم به توقیف اموال ایران می دهد؛ اما بانک مرکزی ایران به حکم صادره اعتراض می کند.

در همان زمان و در حالی که اموال ایران شامل اوراق بهادار دلاری بانک مرکزی جمهوری اسلامی در حساب سی تی بانک نیویورک بود، شعبه دوم دادگاه تجدیدنظر آمریکا مستقر در نیویورك طی حکمی اعلام کرد که این اموال می تواند به خانواده قربانیان آن رویداد تعلق بگیرد. نهایتا اموال مذکور در سال 2008 (1387) توقیف می شود.

این اصل ماجراست که در دوران محمود احمدی نژاد رخ داد و منتج به یکسری از دعاوی حقوقی ادامه دار میان ایران و آمریکا شد؛ دعاوی که با شرکت در دادگاه های ایالات متحده و پذیرش صلاحیت این دادگاه ها منجر به تبعات حقوقی بعدی برای ایران نیز گشت.

اما آنچه محمود احمدی نژاد با ذکاوت در نامه خود آورده است، مربوط به ادامه این دعاوی حقوقی است که در نهایت منجر به تأیید حکم اولیه دادگاه نیویورکی در 18 تیر 1395 شد.

حال جای پرسش است که چگونه محمود احمدی نژاد با فراموش کردن همه تاریخ های قبلی در این ماجرا، تنها به ذکر آخرین تاریخ در تأیید حکم توقیف اموال ایران بسنده کرده است؟ سؤالی که قطعا خود محمود احمدی نژاد احتمالا بهترین پاسخ را برای آن دارد.