اندراحوالات جامعه ایران

اندراحوالات جامعه ایرانخودمان را گول نزنیم و به کوچه ی گند گرفته و متعفن علی چپ پناهنده نشویم. هیچ کس بهتر از ما نمیداند در این مرز پرگوهر چه میگذرد ٬ از ذهن فریبکار خود دمی فاصله بگیرید و به حقایق نزدیک شوید !

از تمام چرندیات حاضر و غایب باید عبور کرد و به اصل مطلب نزدیک شد ٬ اما اصل مطلب چیست؟ جز فرهنگ و سبک زندگی این مردم چه چیز مهمتر است؟ این همان مسئله ای است که تمام جوانب حیات کوتاه زندگان این مرز و بوم را تحت تاثیر قرار داده و میدهد.

گمان نمیکنم که مطلب را غریبه ایی بخواند ٬ و همه خوانندگان خودی محسوب میشوند در نتیجه نیاز نیست تا اسم فرهنگ ایران آمد با جت های سریع السیر خود برویم سراغ یک مشت حکایت و داستان از عهد دقیانوس !

بنگرید به آن چه امروز هستیم !
یک نگاه به ریخت ها و ژست ها و اعمال خود بیاندازیم ٬

چه میبینید؟ جز انسان هایی که از پیش آمدن هر فرصتی برای لگدمال کردن ضعیف تر از خود به وجد میایند و دلشان قنج میرود؟

چه میبینید؟ جز انسانهایی که لحظه شماری میکنند تا یقه انسانهایی قوی تر از خود را بگیرند و آنها را به زیر بکشند تا ادامه عروسی در ماتحت خودشان برگذار شود؟

باید از خودمان بپرسیم که از کدام دسته ایم؟ منتظران دسته ی اول یا منتظران دسته ی دوم !

چه فرقی میکند که در کدام دسته از درندگان باشی و لنگر جهت خوردن کنگر انداخته باشی ٬ لیکن اگر اندکی صداقت در وجود انسان باشد جای خود را به روشنی در یکی از این دو طبقه خواهد یافت و البته که این صداقت به پشیزی هم نمی ارزد !

این چپاول و غارتگری فقط از سوی بالای جامعه و مملکت نیست بهتر است چشمان خود را باز کنیم و ببینیم کل جامعه درگیر این ویروس و نکبت شده است: پیر و جوان ٬ خرد و کلان ... همه و همه در هر شغلی که هستند زنبیل های پر ناشدنی خود را زیر بغل گرفته اند و برای خیزشی غرورآفرین بسوی موفقیت و پیشرفت (گند زدن به زندگی یک بدبخت دیگر) اماده و منتظرند.

روحیه درندگی و فرومایگی چنان چهار ستون پیکره ی این مملکت را تسخیر کرده است که اگر به مرده های این خاک بنگرید ولع زنده شدن جهت دریدن و غارت و دروغ و تجاوز را در چشمانشان خواهید دید !

ایرانیان امروزه تمام ابزارهای موجود در هستی و نیستی (معنوی و مادی) را دارند به یاری فرا میخوانند تا با تمام توان به چپاول یکدیگر بپردازند(چه یک ریال و چه میلیاردها) و یک عده معدود هم که توان چپاول ندارند نشسته اند تا چپاولی صورت بگیرد و با ساز و دهل و رقص و دلقک بازی آنرا با فخر و سرفرازی در تمام جامعه انتشار دهند و تا هم خدمتی در جهت همه گیر شدن و عادی جلوه نشان دادن این اعمال کرده باشند و هم دو زار کاسب شوند در این بازار عظیم مکاره ...

وضعیت بی شباهت به یک سیرک بزرگ نیست یکی از تفریحات و سرگرمی های این مردم صحبت در مورد ارقام دزدی ها و بگیر و ببند ها و نحوه ی تجاوزها است. چنان این ملت را درگیر و سرگرم این اراجیف کرده اند که از پوست و گوشت هم برایشان عادی تر و روزمره تر شده به کل تابوی هر چه رفتار غیر انسانی را از بین برده اند و این بزرگترین خدمت به چپاول گران بزرگ و دزدان ملی است.

اکنون یک انسان فرومایه و رذل در این جامعه یک شهروند کاملا عادی محسوب میشود.

آیا این ملت شریف و متمدن مصلحت نمیداند تا اراده بفرمایند حداقل یک قدم از مواضع پرشکوه(حقیرانه) و انسانی(حیوانی) خود کوتاه بیاید؟

کلام آخر: فورا نروید ژست کارشناسان و آسیب شناسان اجتماعی را به خود بگیرید و درب صندوقچه توجیه های مرسوم را بگشایید و بسان یک طوطی چند اسم را بعنوان مقصر از بام تا شام تلاوت کنید٬ این وضعیت اگر برای هر انسانی توجیه پذیر باشد تنها نشانگر یک چیز است: آن انسان نیز خود یکی از همین منتظران است.

نتیجه: بدا به حال آنان که جزو دسته های منتظران نیستند ٬ چرا که به زودی هیولای تنهایی آنان را از پای در خواهد آورد.

یاسر اسلامی نوکنده

گفتگوی هم میهن...