نقدی بر میل به جاودانگی

نقدی بر میل به جاودانگیآیا میل به جاودانگی یک برهان برای وجوب وجود دنیایی پس از مرگ است؟
برای جواب دادن به این سوال ابتدا باید بفهمیم میل به جاودانگی چیست.....تمنای درونی برای بقا و زنده بودن تا ابد
خب اولین سوال این است:میل به جاودانگی مخصوص انسان است یا تمامی موجودات؟مطمئنا تمامی موجودات از باکتری تا دانیاسور میل به زنده ماندن دارند و هیچ حیوانی از مرگ استقبال نمیکند،پس همه طبق این برهان باید جاودانه شوند.
2-آیا میل به جاودانگی فطری است یا بخشی از آن ناشی از ترس و مبهم بودن مرگ و دنیای پس از آن است؟.....جواب را خودتان بهتر میدانید
3-آیا میل به جاودانگی ناشی از کنجکاوی انسان برای اطلاع از آینده و اینکه در آینده چه خواهد شد نیست؟مثلا کودکی را در حال انجام بازیهای کامپیوتری در نظر بگیرید این کودک تا زمانی که احساس میکند مرحله ی بعد ی وجود دارد و نسبت به آن حس کنجکاوی دارد میلی شدید به بازی کردن دارد و موقعه ای که بازی به مرحله ی آخر میرسد دیگر خبری از آن اشتیاق نیست....
این یک میل جداگانه است یا مخلوطی از ترس،کنجکاوی و لذت است!!

آیا میل تنها برهانی برای وجوب وجود جوابی،برای آن میل هست؟مثلا انسان دوست دارد قدرت مندترین شود(خدا شود)آیا به این میلش جواب داده خواهد شد....انسان دوست دارد آزادترین شود،میشود که بشود!

نمیدانم از این برهان هنوز برای آخرت استفاده میشود یا نه....
برهان های عدل و حکمت از این هم سست تر هستند!

- - , .

گفتگوی هم میهن...