بحث تغییرخط وحذف واژگان غیر پارسی از زبان فارسی در دوره پهلوی [نظر آل احمد و ...]

نثر :
سوال: راجع به نثر شما یک موضوعی هست.اونم اینه که نثر شما مقداری عربی داره...واین عربی بازی در دیگرون هم تاثیر کرده.آیا شما فکر نمی کنید این یک نوع «زدگی»یه، سه تا نقطه یک «زدگی»...؟
آل احمد:«شرق زدگی» یا «آخوند زدگی» ...بگید. چرا می ترسید؟ والا،من فکر می کنم توی این زمینه ی خالی از هر نوع ملاک؛این ملاک مذهب که زبون فارسی رو غنی کرده،یک جاپاست. من حرف کسروی رو پرت می دونم. یا حتی حرف تمام آدم هایی رو که می خواهند زبون رو پاک کنند از تاثیر لغات بیگانه. در زمانه ای که «کلاچ» و «پیستون» رو یه ضرب دگنگ ماشین،در عرض دوسال تو مغز هر عمله ای فرو می کنند ،من چرا لغتی رو که هزاروسیصد سال مذهب و سنت و فرهنگ آمده،رد کنم...؟ من کلمه«عشق» رو چه جوری رها کنم...؟ نمیشه.می دونید، نمیتونم. تمام این آدم ها که مته به خشخاش لغات خودی و بیگانه گذاشتند،تمام اینا اول یک نویسنده بودند؛اما درموندند. یا چاهشون ته کشید.دلو انداختند،سنگ اومد.اینه که نشستند به زینت کردن دیوار چاه.این یکی از عاقبت های زشت نویسنده بودن توی این مملکته. من نمی خوام گرفتار این مسائل بشم. من لغت رو بعنوان یک مایه ی کار آماده در دست دارم.کتاب لغت برای من نیست. با همین تماس که با مردم دارم،لغتمو گیر می آرم نه تنها لغتمو ، آدمهام رو هم گیر میارم. با موضوع زنده سر و کار دارم.لغت مرده بری من مرده. این مسئله هست که گرفتار مردگی ها نشم.می دونید، زبون یک عامل زنده است.دنبال آدمای زنده.آدم های زنده ای که یک وقت می رن فرنگ و یه وقت می رن عربستان ...جای «لاهوت» من چی بذارم...؟ این استفاده کردن از یک گنجه...
سوال: ولی فکر خواننده رو نمی کنید اصلا؟! یک خواننده ی جدید که می خواد کار شما رو بخونه-غریبگی...
آل احمد: غریبه گیر نمیاره. می دونید،حکایت نسل بعد از ما ،حکایت نسلی است که خیلی بی اطلاعه از زمینه ی سنت. زمینه ی سنت من،به هر حال اسلامه. قبل از اسلام من نمی بینم یک نوع دنیایی بودن با یک نوع تمدنی. مساله تخرخر و تفاخر و اینا نیست. ولی مساله این است که یک چیزی رو من به عنوان زمینه ی کار دارم. حالا جوونا نمی فهمند...