7 نوع پدر که خوشبختی فرزندانشان را می دزدند - قسمت اول

7 نوع پدر که خوشبختی فرزندانشان را می دزدند - قسمت اولپدران مدرن نمی دانند که چه نقش خارق‌العاده ای در روند تربیت کودکان دارند. مطمئنا امنیت و تامین مالی، بسیار مهم است اما این تنها عملکردهای اصلی یک پدر خوب نیست. پدر خوب یک نان آور تنها نیست بلکه یک الگوی مثبت و منبع امنیت عاطفی برای فرزندان خود است. آن‌ها عامل خوشبختی فرزندانشان هستند. نفوذ مردانه کمک می کند تا پسران به تدریج به مردانی قوی تبدیل شوند. دختران بعد از دختران دیگر به سن بلوغ می رسند و به زنان با اعتماد به نفس و مستقل تبدیل می شوند. متاسفانه بسیاری از پدران که در روابط با فرزندان خود دچار سوتفاهم شدند، معمولا فرزندان خود را مقصر جلوه می دهند. آنها فرزندان خود را برای بدرفتاری خلق و خو و ناامنی سرزنش می کنند.

به عقدیه من، والدین مخصوصا پدران، باید بدانند که فرزندانشان بازتابی از آنان و نتیجه روش تربیتی آنان هستند. هر پدری باید بداند که روش فرزند پروری می تواند تاثیرات مصری بر پرورش فرزند بگذارد.

با مطالعه ی این مقاله ، پدران پی می برند که آنها به این نوع خاص از پدران تعلق دارند و اقدامات فوری برای ترک این موقعیت انجام دهند. به یاد داشته باشید که تصمیم شما برای تغییر شیوه ی فرزند پروری شما، می تواند به میزان قابل توجهی کیفیت زندگی فرزند شما را بهبود ببخشد.

پدر پر مشغله

دسته‌ای از پدران هستند که همیشه مشغول هستند انگار که ماموران مخفی هستند و باید ماموریت‌های متعددی را برای نجات جهان انجام دهند غافل از اینکه هیچ نقشی در روند تربیت فرزندان خود ندارند اما این به آن معنا نیست که چنین پدرانی کاملا نسبت به فرزندان خود بی اعتنا هستند. آنان سعی می کنند زمان و توجه‌ای به کودکان خود اختصاص دهند اما این نوع محبت کافی نیست. در نتیجه کودکانی که از نظر عاطفی از پدران خود دور بوده اند، معمولا احساس تنهایی، ناراضایتی و بی‌مصرفی می کنند.

وقتی تغییری برای بهبود این وضعیت رخ ندهد، این افکار و احساسات وسواسی به تدریج تبدیل به ترس عمیق، ناامنی و عدم اعتماد به نفس می شود. اگر شما پدر پر مشغله هستید و نمی خواهید که فرزندتان قربانی ترس شود، باید گاهی شغل، سرگرمی‌ها و اولویت‌هایتان را قربانی فرزندانتان کنید.

پدران نامرئی

برخلاف پدر پرکار، پدران نامرئی، دسته‌ای از پدران هستند که هیچ نقشی در تربیت فرزندانشان ندارند چرا که زندگی خانوادگی و تربیت فرزندان در اولویت‌های آنان نیست. درک یک کودک فرایند بسیار دلپذیری است. اما والدین باید بدانند که این تصمیم نیاز به مسئولیت بسیار زیادی دارد. پدران بیولوژیکی که یکبار فرزندانشان را از زندگی خود بیرون کرده اند، دیگر پدر خواهند بود زیرا پدران واقعی کسانی هستند که زندگی خود را صرف پیشرفت و موفقیت فرزندانشان کرده اند.

کودکانی که بدون پدر بزرگ می شوند معمولا نمی توانند جایگاه خود را پیدا کنند زیرا قلب آنها غرق رنجش و خشم شده است. اما منشا این خشم ناراحت کننده چیست؟ فقدان توجه پدر می تواند مشکلات مختلف روحی و روانی را آغاز کند؛ کودک را به یک افسردگی طولانی مدت فرو می برد و بهترین سال‌های زندگیشان را از بین می برد.

پدران ناراضی

اگر چه مردان به بیماری pms مبتلا نمی شوند ، گاهی اوقات به نظر می رسد که این درست نیست زیرا دنیای مدرن پر از مردان ناراضی است که مدام از چیزی گله دارند و شکایت می کنند. بسیاری از این پدران بدبین و عبوس ، بچه می آورند و نقش مهمی را در پرورش آنها دارند. متاسفانه این کودکان هیچ حمایت عاطفی ای پیدا نمی کنند زیرا بسیار مشکل است که توسط پدرانشان ، درک شوند، آنها را خوشحال کنند و مورد تایید آنان باشند.

درنتیجه اینکه پدران ناراضی، روابط خود با فرزندانشان را مسموم می کنند و این اغلب باعث می شود که کودکان از نوعی فقدان عاطفی رنج ببرند. کودکانی که از نظر عاطفی طرد شده اند، اغلب با یک تضاد درونی روبرو هستند و نمی توانند درک کنند که پدران ناراضیشان، به آنها علاقه و باور دارند یا نه. اگر شما یک پدر ناراضی هستید باید اولین قدم برای اصلاح و درک متقابل را بردارید و اگر این عقیده به نظر شما بعید می رسد باید به روانشناس حرفه ای مراجعه کنید.

در اغلب موارد، پدرانی ناراضی هستند که از نظر عاطفی توسط والدین خود طرد شده اند. حال بهترین زمان برای متوقف کردن این نفرین خانوادگی است و باید با این چرخه ی درک اشتباه ، خداحافظی کنند.

پدران روانشناس

والدین مدرن دریافته‌اند که سلامت ، کامیابی و موفقیت آینده ی فرزندانشان، در گرو سلامت روانی فرزندان است. پدران و مادران امروزی کتاب ها و مقالات زیادی مطالعه می کنند و در سمینارهای روانشناسی شرکت می کنند تا دانش خود را در این زمینه توسعه دهند و کودکانی با سلامت روانی بیاوردند.در حالی که این گرایشی فوق العاده است ، والدین باید مراقب روش ها و آزمایش های روانی باشند زیرا یک روش غلط می تواند وضعیت را بدتر کرده و منجر به عوارض جانبی غیر قابل برگشت شود.

این نوع پدران، فرزندان خود را تنبیه و مجازات نمی کنند. آنها نگران آسیبب زدن به عواطف و احساسات فرزندانشان هستند.آنها از صمیم قلب معتقدند که تذکر، تنبیه و اقدامات آموزشی آنها، می تواند تاثیر منفی بر عزت نفس کودک داشته باشد و باعث آسیبهای روانی شود. این رویکرد، یک اشتباه بزرگ است.

کودکان بدون محدودیت های سالم و مرزهای اخلاقی معمولا، جهان را مکانی دشوار برای زندگی می یابند. آنها هیچ مفهومی از مسئولیت و نظم و انضباط ندارند زیرا پدران آسان گیرشان، آنها را با قوانین، برنامه ها و ارزش های اخلاقی آشنا نکرده اند. چنین پدرانی باید اشتباه خود را بپذیرند و به فرزندانشان رفتار مناسب بیاموزند و صادقانه عمل کنند و انتقاد پذیرباشند. کودکان باید درک درستی از آنچه خوب است و آنچه بد است ، داشته باشند. درنهایت آنها می توانند هماهنگ با دیگران زندگی کنند.
منبع: کلاه نمدی

- - , .

گفتگوی هم میهن...