اندرز کند اردشیر پسر ساسان بزرگان ایران را

1.
شاه را نسزد که دروغ گويد که کسی به دروغ گفتنش ناگزير نسازد. پيشينيان گفته‌اند درستی شهريار برای مردم از فراوانی بهتر است. شاه اگر نزديکان خويش را راست آرد، هر يک از آنان نيز با نزديکان خويش چنين کنند تا سرانجام همگی مردم راست آيند. بدانيد شهريار تا آن‌گاه که راست آوردن ويژگان را آغاز نکند، نبايد درانديشه‌ی راست آوردن توده‌ی مردم برآيد و شاه اگر نادرست باشد به که فرمان نراند.

نثر روان: سزاوار نیست که شاه به دروغ گویی متوسل شود چون کسی وجود ندارد که اورا مجبور به چنین کاری کند. شاه اگر درستکار باشد نزدیکان و زیر دستانش نیز شیوه ی اورا در پی می گیرند و به تدریج همه مردم درستکار خواهند شد. مادامی که خواص نابکار اند نمیتوان انتظار داشت که عامه مردم درستکار باشند، و شاه اگر درستکار نباشد همان بهتر که فرمانروایی نکند.