آیا واقعاً غربی‌ها در مبارزه با فساد پیشرو هستند؟

فرض بفرمایید شما حوضچه یا منبع آبی برای شُرب مردم، در محلّی ایجاد کنید. در و دیوارش را محکم سازید، تمام منافذش را ببندید، دریچه ورود و خروج آب منبع را تعبیه کنید و دیگر هیچ نگرانی‌ای از این بابت که آب وارد محفظه خواهد شد و در آن‌جا باقی خواهد ماند، نداشته باشید. اما در مجاورت قرار گرفتنِ منبع آب را، با فلان ماده مسموم کننده، پیش‌بینی نکنید. مسلماً این آب، زلال و خنک هم خواهد بود و انسان وقتی بنوشد، لذّت هم خواهد برد؛ اما در این آب، به سبب مجاورت با ماده مسموم کننده، میکرب و آلودگی وجود خواهد داشت. شما که منبع آب را تهیه کرده بودید، همه نکات سلامت آب را در نظر داشتید؛ اما این‌جایش را دیگر نخوانده بودید. یک طرف را دیده بودید؛ اما طرف نامشهود قضیه را ندیده بودید.
اغلب مکاتب بشری، از جمله مکتب سرمایه‌داری غرب هم، همین‌طور است. یک طرفش را دیده‌اند. آن طرفی که انسان‌ها را به کار و تلاش و پیشرفت و رشد مادّی و ثروت و علم می‌کشاند، دیده‌اند و درست هم بوده است. اما طرف دیگرش را ندیده‌اند، که در این جامعه‌ای که آسمانخراش‌ها وجود دارد و ثروت‌ها و تجملاّت هست، فقر و بیچارگی افراد زیادی از انسان‌ها هم هست. از گرسنگی مردن هم هست. ظلم هم هست. بدتر از همه، فساد همه‌گیری هست که به داخل خانه همه کسانی که از این وضع لذّت می‌برند، نفوذ می‌کند و زندگی را بر آن‌ها تلخ خواهد کرد. خب؛ این معضل، گریبانگیر شد و کار را خراب کرد. (۱۳۷۵/۲/۲۶)

بسیاری از کشورهای دنیا - همین کشورهای غربی که این قدر دم از مبارزه‌ی با فساد مالی و پولشویی و امثال اینها می‌زنند - تا خرخره غرق در فسادند. (۱۳۸۸/۳/۲۹)

منبع: Khamenei.ir