کشف آثار دین زرتشتی در سین کیانگ سندی بر ایرانی بودن اویغورستان و ادعای مضحک چینی ها

(ایرانبیلد) بتازگی باستان شناسان چینی گنجیه های عظیمی از زرتشت در کوهستان پامیر پیدا کردند و استدلال کردند زرتشت یک دین چینی بوده است اما چینی ها فراموش کردند که پامیر و ختن و شمالشرق چین جزو ایران باستان بوده و هنوز مردم آنجا فارسی صحبت می کنند!
اما زرتشت به شواهد زبان شناسی در افغانستان امروزی بوده و در همانجا در مزارشریف و بلخ کشته شده است و آرامگاه او مزار شریف است که امروز به امام علی معروف شده است. اما استاد فریدون جنیدی به یک دلیل از درون اوستا در تفسیر وازه زرتشت یمه معتقد است زرتشت اهل ری بوده است چون روحانی زرتشتی شهر ری با لفظ متفاوتی در اوستا بیان شده است اما به احتمال قوی حیات و ممات زرتشت همان خراسان کهن بوده است. همینطور گفته شده هنوز بیست میلیون مانوی که دین ایرانی است در چین زندگی می کنند و شواهدی وجود دارد حتی بخشی از ایرانیان تبت به ژاپن هم مهاجرت کرده اند.
به گزارش خبرگزاری میراث فرهنگی (میترااسدنیا) براساس کشفیات باستان شناسی مناقشه برانگیزی در پامیر، باستان شناسان چینی مدعی شدند خاستگاه آیین زرتشتی نه درایران بلکه درست همین جا زیر پای ما بوده است!
طبق کاوش های باستان شناسی که در منطقه اویقور وابسته به چین صورت گرفته کارشناسان چینی مدعی شده اند موفق به کشف مقبره هایی شده اند که بزرگترین اثر کشف شده از آیین زرتشت در سراسرجهان و واجد تمام ویژگی های دین زرتشتی است و نشان می دهد که این دین برخلاف تصورنه دین ایرانی که یک دین چینی است!
گروهی از باستان شناسان چینی به استناد کشفیات انجام شده در اویقور که شامل چند آرامگاه با شواهدی از آتشدان و ابزارهای سنگی بوده، مدعی شدند که خاستگاه مذهب زرتشتی که مذهب رسمی امپراتوری ایران باستان بوده وتصور می رود در شمال شرقی ایران ودرمرزهای جنوب غربی افغانستان متولد شده ، دراصل درچین بوده است.
به گزارش شبکه تلوزیون مرکزی چین به استناد بررسی هایی که در سال ۲۰۰۴ توسط انجمن زرتشتیان شمال امریکا صورت گرفته، برآورد شده است که تعداد پیروان این دین ایرانی در سراسر جهان حدود ۱۲۴ هزار تا ۱۹۰ هزار نفر بوده است.
هم اکنون باستان شناسان در منطقه خودمختار اویقوردر شینجوانگ واقع در شمال غربی چین مقبره ای بزرگ متعلق به یکی از پیروان زرتشت یافته اند که پیشینه آن به تاریخ ۲۵۰۰ سال پیش باز می گردد. کشف این سرنخ باستانی منجر به طرح این فرضیه مناقشه برانگیز درباره منشا و خاستگاه اصلی دین زرتشت شده است.
به گفته باستان شناسان چینی، کشفیات صورت گرفته در شمال غربی استان شینجوانگ، آرامگاه هایی بسیار بزرگ را آشکارکرده که قدمت آن به بیش از ۲۵۰۰ سال پیش باز می گردد.
طبق همین گزارش کشف این آرامگاه ها نشان میدهد که درفلات کم جمعیت پامیر واقع در چین باستان مردمی زندگی و نبرد می کردند که موفق به خلق تمدن شگفت انگیزی شده بودند. اکنون کاوش های باستان شناسی در این آرامگاه ها کهن ترین ردپا از آیین زرتشتی ادامه دارد.
طبق این فرضیه آیین زرتشتی حتی پیش از برآمدن امپراتوری پارس درفلات ایران شکل گرفته بود و بعدها مبدل به یک دین رسمی و دولتی از سوی این امپراتوری شده است. دراین آیین خورشید و آتش دو عنصر مرکزی هستند و در آرامگاه های کشف شده نیز نشانه هایی از احترام و تمرکز به این دو عنصر بدست آمده است.
این گزارش به نوعی منقل چوبی ویژه اشاره کرده است که در این آرامگاه ها بدست آمده و یاداور می شود که زرتشتیان برای ادای احترام به آتش حین نیایش و نیز برای دفن مردگان دراین منقل ها(آتشدان) آتش می افروخته اند ومی دانیم که این یکی از آداب فرهنگی منحصر بفرد وخاص آیین زرتشتی است.
به گفته باستان شناسان چینی امروزه بسیاری از گنجینه های باستان در ویرانه ها نهفته است اما حفاری های صورت گرفته دراین آرامگاه تصویری اجمالی از نحوه زندگی مردمان این منطقه در حدود۲۵ سده پیش ارائه می دهد.
طبق این گزارش برخی ابزارهای سنگی جلا داده شده و صیقلی دراین آرامگاه ها یافت شده است که یکی از آن ها یک مداد ابروی ساده مورد استفاده بانوان است. این وسیله تنها نشانگر پیچیدگی و ظرافت کارهای دستی مردمان این منطقه در ۲۵۰۰ سال پیش نیست بلکه همچنین نشان گر آن است که نیاکان ما تاچه اندازه درپی کشف و خلق زیبایی و ایجاد زندگی بهتر و لذت بردن از ظرافت های آن بوده اند . به این معنا که زندگی آن ها تنها برای حفظ و ادامه بقا نمی گذشته بلکه این مکان نشان از وجود یک تمدن بسیار رشد یافته است.
وو شینهو مدیر موسسه باستان شناسی شینگجوانگ در آکادمی علوم اجتماعی چین برهمین اساس می گوید: این بزرگترین کشف در مقبره های زرتشتی است که تاکنون در تاریخ شینگجوانگ صورت گرفته است. برخی باستان شناسان می گویند که کاوش ها احتمالا اثبات می کند که خاستگاه آیین زرتشتی فلات پامیر، درست همین جا زیر پای ما بوده است.
طبق این گزارش به نقل از باستان شناسان چینی همه شواهد به این نتیجه یا فرضیه انجامیده است که: خاستگاه آیین زرتشتی در شرق فلات پامیر چین بوده است. تا امروز باستان شناسان همچنان برسر خاستگاه اصلی این دین با یکدیگر بحث و مناقشه داشته اند اما اکنون دراین جا ما کهن ترین و از نظر مقیاس ومساحت بزرگترین ویرانه های به جامانده از زرتشتیان را کشف کرده ایم که دارای تمام نمادهای شاخص دین زرتشتی است.
این باستان شناسان مدعی هستند که شاید آثار باستانی دیگری از این آیین، در بخش های دیگری از جهان وجود داشته باشد که هنوز کشف نشده درزیرخاک باقی مانده اند، اما در حال حاضر این یک نتیجه گیری منطقی است که بگوییم خاستگاه و منشا دین زرتشتی نه سرزمین پارس که اینجا بوده است.
این گزارش در پایان افزوده است که این فرضیه شاید منطقی باشد اما قطعا تکان دهنده و بسیار مناقشه برانگیز است .درعین حال درهرحال کاوش ها در فلات پامیر ادامه خواهد یافت تا دستاوردهای شگفت انگیز بیشتری را دراین زمینه کشف کند.
این شواهد نشان میدهد دین های ایرانی مانند بودایی زرتشتی میترایی و مانوی قرن ها در شمال غربی چین (مناطق تحت اشغال چین) رایج بوده و بعد از قتل عام توسط مهاجمان مغول و تصرف بدست چین امروزه تحت سیطره و غارت چین است. گفتگوی هم میهن...